သတၱိဆိုတာ ကိုယ္ကလုပ္ရဲမွ သတၱိလို႔ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ခံရဲတာလည္း သတၱိျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို အသာစံတဲ့လူေတြ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါပဲ၊ အနာခံဖုိ႔က်ေတာ့ လူတိုင္းမလုပ္ႏိုင္တာလည္း ဓမၼတာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အနာခံရဲတဲ့ သတၱိဟာ ပါရမီ႐ွင္ေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ အမ်ားေကာင္း စားဖို႔ဆိုရင္ ပါရမီ႐ွင္ေတြရဲ့စိတ္ဓါတ္ဟာ အသက္ပင္ေသေသ အေရပင္ခန္းခန္း ျပဳလုပ္တက္ၾက တာ ဓမၼတာပါပဲ။ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ အမ်ားခ်မ္းသာၿပီး ၀မ္းေျမာက္သြားတာကို ျမင္ရတာကိုက သူတို႔အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ပီတိျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီ႐ွင္တိုင္းဟာ ယူရတဲ့ခ်မ္းသာထက္ ကိုယ္ကေပးဆပ္ရတဲ့ ခ်မ္းသာကို ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမ်ားခ်မ္းသာေရးကို ေ႐ွ႕႐ွဴးၿပီး ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို မေနၾကပဲ၊ ေပးဆပ္မႈ ခ်မ္းသာျဖင့္ မွန္တာကိုလုပ္ရဲ၊ ေျပာရဲ၊ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံရဲတဲ့သူေတြ ေပါမ်ားလာရင္လည္း ေၾသာ္ . . . ေကာင္းေလစြပါတကား . . . .
ဒီေနရာမွာ ျပင္သစ္စာေရးဆရာႀကီး ယန္းေပါဆက္ရဲ့ စကားေလးနဲ႔လက္ေဆာင္ပါးခ်င္ ပါတယ္။ “ဒုကၡမပါတဲ့ သုခဟာ၊ ဆားမပါတဲ့ ၾကက္ဥကိုစားရသလိုပါပဲတဲ့”။ အားလံုးလိုခ်င္တဲ့ ခ်မ္းသာကိုရဖို႔ ယခုလက္႐ွိ ဒုကၡကိုမေၾကာက္ၾကပဲ ရဲရဲတင္းတင္း ရင္ဆိုင္ၿပီး အမ်ားအတြက္ ပါရမီျဖည့္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ပရအေတၳကတံ အတၳဒတၳံ ကတံ နာမံ ေဟာတိ၊ အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိအက်ိဳးကိုလည္း အလိုလိုၿပီးေျမာက္ေစႏိုင္၏။
ပါရမီ